ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΡΙΝ ΝΑ.....

Πώς να ανυψώσεις το ηθικό ενός λαού όταν έχει ξεχάσει να ακούει την ψυχή του ; Πώς να κάνεις έναν λαό να θυμηθεί την αποστολή του , να ξαναβρεί τον προσανατολισμό του;


Νύχτες ολάκαιρες κρυμμένος σε ένα λαγούμι, θλιμμένος απ’ όσα συμβαίνουν γύρω μου , ψάχνω να βρω λύσεις ….αναζητώ την ελπίδα , δεν κοιμάμαι πια , δεν ησυχάζω… βλέπω έναν κόσμο να βυθίζεται γύρω μου , να φυλακίζεται σε τείχη και κλουβιά που ασυνείδητα μόνος του χτίζει… βλέπω έναν κόσμο να χάνεται… και τρώγεται το μέσα μου ….βράζει ο νους και η ψυχή μου …κάτι πρέπει να κάνω…. και δεν σταματώ να αναρωτιέμαι , υπάρχει ελπίδα;

Μα είναι δυνατόν το ανθρώπινο γένος να μην έχει ελπίδες ; Δεν μπορεί ασκόπως να δημιουργήθηκε , η ύπαρξη του και μόνο μου δίνει κάποιες μικρές ελπίδες αλλά μέσα μου, ξέρω πως αυτό από μόνο του δεν φτάνει.

Πως πορευόμαστε λοιπόν; Ο δρόμος που χαράζουμε οδηγεί σε αδιέξοδο , όλοι σε κάποια φάση της ζωής μας, σίγουρα, θα το έχουμε νιώσει και ίσως να το έχουμε πει, άραγε το βλέπουμε; Μπορούμε να δούμε την αλήθεια ;

Δρόμος που οδηγεί σε αδιέξοδο , σίγουρα δεν είναι ο σωστός. Άρα κάπου υπάρχει η σωστή διαδρομή και μέσα στα εκατομμύρια των ανθρώπινων ψυχών, είναι αδύνατον κάποιοι να μην την έχουν ανακαλύψει και ίσως να έχουν προσπαθήσει να την αποκαλύψουν και σε εμάς.

Υπάρχουν λοιπόν αυτοί , οι λίγοι, που βλέπουν την αλήθεια …….. οι πιο θαρραλέοι προσπαθούν να ανοίξουν δρόμους και ζητούν συνοδοιπόρους αλλά τις περισσότερες φορές μένουν μονάχοι να τραβούν τον ανηφορικό δρόμο…. δεν σταματούν γιατί αυτή είναι η αποστολή τους…. Στην αρχή πιστεύουν πως κάτι μέσα τους δεν τους αφήνει να κάνουν πίσω , στην πορεία μαθαίνουν πως αυτή είναι η αποστολή τους.

Μπορεί να μην ελκύουν πολλούς ανθρώπους στον δρόμο τους, μπορεί να παρεξηγείται η πρόθεση και η σκέψη τους….. κάποιοι χαρακτηρίζονται γραφικοί, άλλοι αιθεροβάμονες και άλλοι χλευάζονται, πολεμιούνται από συστήματα και αντιλήψεις, αλλά πάντα, αφήνουν πίσω τους δρόμους ανοιχτούς για τους επόμενους λίγους και φεύγουν για τον τόπο τους .

Ίσως κάποιοι από τους παραπάνω να επιστρέψουν πάλι …..

Ορισμένοι φοβισμένοι από το μένος της μάζας των ανθρώπων που έχουν ποτιστεί απο το ψέμα και τους μύθους αιώνων και απογοητευμένοι από την εμμονή των συνανθρώπων τους να παραμένουν στο σκοτάδι (γιατί έτσι έχουν μάθει) , μένουν κρυμμένοι , καλά φυλαγμένοι στα καταφύγια τους και περιμένουν ένα σημάδι , μια αφορμή , μια καλή δικαιολογία για να βγουν προς τα έξω, να μιλήσουν και να δράσουν…. μα ίσως να μην τους δούμε ποτέ, τουλάχιστον στην εποχή μας γιατί το σημάδι που περιμένουν, η αναμονή της ευκαιρίας ή της αφορμής, είναι μια καλή δικαιολογία για αυτούς να μένουν κρυμμένοι γιατί όπως είπα και πιο πάνω φοβούνται….

Δεν είναι όλες οι ψυχές ίδιες… δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι…

Τι λείπει από αυτόν εδώ τον κόσμο και δεν μπορεί να αλλάξει ; Τι κρατά αυτόν εδώ τον κόσμο και τον εμποδίζει να κάνει αυτό το παραπάνω βήμα ; Ποια γνώση δεν κατέχει και δεν μπορεί να βρει, τουλάχιστον, την δύναμη να ανακαλύψει την αλήθεια ;