Σάββατο 19 Ιουνίου 2010

ΕΙΛΩΤΕΣ.....

Έρχονται ώρες που αναρωτιέμαι αν ακόμη υπάρχουν τα περιθώρια να αντιδράσω σε αυτά που συμβαίνουν γύρω μου...
Βλέπω στην καθημερινότητα μου ανθρώπους χαμένους ,αποπροσανατολισμένους να δέχονται με το κεφάλι σκυφτό τα όσα τους επιβάλλονται δίχως την θέληση τους και επιβαρύνουν την ζωή τους αφόρητα.
Η Νέα Κατάσταση έχει αποφασίσει να επαναφέρει απο τα βάθη της ιστορίας μια νέα κοινωνική τάξη ανθρώπων....τους ΕΙΛΩΤΕΣ...

Να θυμίσω τι ήσαν κατα το παρελθόν οι ΕΙΛΩΤΕΣ ;

Οι είλωτες, (αρχ. ενικός: ο είλως ή ειλώτης και θηλυκό "ειλωτίς", κοινώς "είλωτας"), αποτελούσαν το τρίτο και κατώτερο κοινωνικό στρώμα της αρχαίας Σπάρτης, (μετά τους "πολίτες" και τους περιοίκους), δηλαδή τους δουλοπάροικους, οι οποίοι δεν είχαν κανένα από τα πολιτικά δικαιώματα, εκτός από τους «νεοδαμώδεις» οι οποίοι ήταν ελευθερομένοι, πρώην είλωτες, και μπορούσαν να υπηρετήσουν στο σπαρτιάτικο στρατό.

Οι λεγόμενοι είλωτες ήταν οι Αχαιοί κάτοικοι της Λακωνικής πριν την κάθοδο των Δωριέων. Αρχικά το όνομά τους ετυμολογούνταν, σχεδόν από το σύνολο των αρχαίων συγγραφέων, από το αρχαίο Έλος, παραθαλάσσια πόλη της Λακωνικής της οποίας οι κάτοικοι υποτάχθηκαν στους Δωριείς (Σπαρτιάτες), επί Βασιλέως Άγιδος, του γιου του Ευρυσθένη, περίπου 150 χρόνια πριν τον Τρωϊκό Πόλεμο.

Κατά νεότερες όμως έρευνες το όνομα "είλωτες" αποτελεί παρετυμολογία των περισσότερο ανυπότακτων κατοίκων της Λακωνικής, που ήταν οι κατοίκοι τους Έλους*, η οποία (παρετυμολογία) διευκόλυνε το γεγονός των συχνών εξεγέρσεών των ειλώτων. Έτσι κατά την νεότερη και επικρατέστερη εκδοχή το όνομα είλωτες προέρχεται από τη ρίζα "ελ" και του ρήματος "ελαύνω", (= που σημαίνει μεταξύ άλλων και αρπάζω), σημαίνοντας έτσι τον "αιχμάλωτο" ή εκ του έλους (=βάλτος) επειδή αυτοί διέμεναν σε βαλτώδη καλλιεργήσιμα όμως εδάφη της υπάιθρου της αρχαίας Σπάρτης.

Χαρακτηριστική είναι η πληροφορία του Στράβωνος (HC 36, 51, 5), που αναφέρει ότι από τους κατοίκους της Λακωνικής μόνο οι του Έλους προέβαλαν ισχυρή αντίσταση στους Δωριείς όπου μετά από πολλούς αγώνες τελικά τους κυρίεψαν και τους κατέστησαν δορυάλωτους.(*) Σημειώνεται ότι οι κάτοικοι του Έλους λέγονταν "Ελείοι" ή "Ελεάτες".

Οι είλωτες (αιχμάλωτοι) αποτελούσαν τους δημόσιους εργάτες ή δούλους αφού ιδιωτικοί δούλοι όχι μόνο δεν υπήρξαν ποτέ, αλλά και απαγορεύονταν η εισαγωγή τους σύμφωνα με τους υφιστάμενους σχετικούς νόμους περί ξενηλασίας. Η δε Σπαρτιατική Πολιτεία διέθετε στους πολίτες της είλωτες χωρίς όμως και να τους παρέχει δικαίωμα πώλησης ή απελευθέρωσης αυτών.

Δικαίωμα απελευθέρωσης ειλώτων είχε μόνο η Απέλλα, (η Εκκλησία του Δήμου της αρχαίας Σπάρτης), και αυτό μόνο επ΄ ανδραγαθία, σε πολεμικές επιχειρήσεις, ή για κάποια εξαίρετη πράξη. Οι απελεύθεροι εν προκειμένω είλωτες καλούνταν "νεοδαμώδεις" (=νεοπολίτες), όπως οι νεοδαμώδεις του Βρασίδα που ονομάστηκαν "Βρασίδειοι".

Σημειώνεται πως τα παιδιά νεοδαμώδων με ειλωτίδες καλούνταν "μόθακες" ή "μόθωνες".

Κύριο έργο των ειλώτων ήταν περίπου το αυτό των δουλοπάρικων του μεσαίωνα, με το χαρακτηριστικό ν΄ αποφέρουν στους κυρίους τους, ετήσιο τακτό εισόδημα κρατώντας για τους εαυτούς τους οποιοδήποτε τυχόν πλεόνασμα. Συνεπώς η ζωή τους ήταν πολύ σκληρή και συχνά επαναστατούσαν κατά της Σπάρτης, ειδικά σε περιόδους μειωμένης παραγωγής, ζητώντας την ελευθερία τους. Δεν υπήρξαν και λίγες οι φορές που οι Σπαρτιάτες δε δίσταζαν να σκοτώσουν τους πιο επικίνδυνους είλωτες, κατά τις λεγόμενες κρυπτείες.

Κάπως έτσι οραματίζονται , την νέα ελλάδα οι πεφωτισμένοι μας ηγέτες....που «έτυχε» να σπουδάζουν στα ίδια σχολεία και πανεπιστήμια, να συναναστρέφονται με τους ίδιους ανθρώπους, να έχουν τις ίδιες εμπειρίες, να μένουν στα ίδια σπίτια, να έχουν ευγενή καταγωγή και να «γνωρίζουν» τους ίδιους ισχυρούς ανθρώπους, να παίρνουν τα ίδια δώρα και έμαθαν απο τα γενοφάσκια τους να κυβερνούν......

Μας κυβερνά και ορίζει τις ζωές μας μια «κάστα» ανθρώπων με κοινά συμφέροντα, κοινή προέλευση κοινό προορισμό και κοινούς στόχους.....τον απόλυτο έλεγχο, την απόλυτη εξουσία.....

Μας μάθανε αγαπητοί μου φίλοι να στοιχιζόμαστε πίσω απο «κατασκευασμένους» ηγέτες , μας μάθανε να να ακολουθούμε ηγέτες που τα συμφέροντα επιβάλλουν και ξεχάσαμε στην πορεία, πως την εξουσία στην ουσία στα χέρια μας την έχουμε εμείς.....

Εθιστήκαμε να ακολουθούμε τα κελεύσματα «των καιρών» και ξεχάσαμε να ακολουθούμε τα κελεύσματα της συνείδησης μας .

Εξαρτηθήκαμε απο στημένες και κούφιες ιδεολογίες και αξίες και απαρνηθήκαμε (συνειδητά;) την μεγαλύτερη αξία και ιδεολογία .... την ανθρώπινη ζωή!!!!

Θάψαμε ,εμείς με τα δικά μας χέρια , το δικαίωμα μας να καθορίζουμε την τύχη μας και την προοπτική μας, δεχτήκαμε δεκάδες χρόνια τώρα να παίζουμε τον ρόλο του είλωτα....ναι , αυτού που πολιτικά δικαιώματα δεν έχει, ναι αυτού που ως κύριο σκοπό του έχει να αυξάνει τα εισοδήματα των «κυρίων» του , ναι αυτού που υπάρχει για να ζουν οι άλλοι.....

Κουράστηκα να μου επιβάλλουν «ηγέτες» , κουράστηκα να συνωστίζομαι σε πλατείες(μαντριά) ανάμεσα σε πολλά πρόβατα και να κουνάω πλαστικές σημαίες σε κάθε στημένη λέξη, απο στημένους πολιτικούς, που εγώ ψηφίζω με τα μάτια κλειστά , γιατί άλλες επιλογές δεν έχω (έτσι μου είχαν πει).....

Βαρέθηκα να περιμένω να μου παρουσιάσουν νέους «ΣΩΤΗΡΕΣ» τα καθοδηγούμενα ΜΜΕ ..

Ντρέπομαι που συμμετείχα σε αυτό το «θανάσιμο» για την διανοητική μου υγεία παιχνίδι και είπα να αλλάξω πορεία....

Δεν θέλω άλλον έναν ανηψιό, γιο, κόρη ξάδερφο η γκόμενα παλαιού πρωθυπουργού.....για δικό μου ηγέτη....

Είπα να ακολουθήσω τα μονοπάτια των «γραφικών», των ρομαντικών ανθρώπων που πιστεύουν πως οι κοινωνίες κοιλοπονούν και γεννούν ηγέτες .

Τάσσομαι με το μέρος των ανθρώπων που βγήκαν στην απέναντι όχθη του ποταμού και νιώθουν τουλάχιστον πνευματικά ελεύθεροι και αποφάσισαν να πάνε αντίθετα στο ρεύμα , να ενώσουν τις δυνάμεις τους και να αντισταθούν στην σύγχρονη δουλεία που έχουν βαλθεί με λύσσα να μας επιβάλλουν......

Οι ηγέτες , δεν γεννιούνται αγαπητοί μου φίλοι απο πρωθυπουργικά και βασιλικά σπέρματα και μήτρες...οι ηγέτες γεννιούνται απο το σπέρμα των ελεύθερων πολιτών των ανυπότακτων κοινωνιών και τις ανάγκες των καιρών και ναι βρίσκονται ανάμεσα μας ......αρκεί να το πιστέψουμε ......

Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ